Ogrlice, privesci, ukrasne igle, narukvice, prstenje, venci, dijademe i drugi ukrasi za kosu su komadi nakita koji i danas čine osnovne elemente svake kutije sa nakitom. Ipak, sve ovo se provlači koz istoriju nakita od samih njenih početaka, a svoje blistave trenutke doživeli su u Staroj Grčkoj gde je ukrašavanje tela i pokazivanje statusa kroz bogat nakit od zlata bilo itekako cenjeno.
Antička Grčka, Stara Grčka ili Helenska civilizacija je počela sa svojim uzdizanjem u 8. veku pre nove ere, a njen kraj se najčešće povezuje sa smrću velikog Aleksandra Makedonskog. Kolevka Zapadne civilizacije, kako je često nazivaju, postavila je temelje demokratije, slobode govora i imala ogroman uticaj na kasnije periode preporoda i uzdizanja evropske kulture.
Prsten sa likom Aleksandra Makedonskog predstavljenog u ulozi Herkula. Aleksandar nosi kožu Nemejskog lava čime se ukazuje na njegovo božansko poreklo, tj. kao direktnog Herkulovog naslednika. |
Grci su zanat preuzeli iz Egipta i Mesopotamije, pokušavajući pritom da izgrade svoj stil. Ipak, vlada mišljenje da su Grci uglavnom 'pozajmljivali' ideje od drugih i da je jedini period u kome su zaista uspeli da ožive sopstvene ideje bio arhajski period, od 8. do 5. veka pre nove ere. Međutim, ono u čemu su uspeli Stari Grci jeste da izradu detalja dovedu do savršenstva.
Motivi su pre svega bili inspirisani prirodom i mitologijom. Krilate figure Erosa i Nike, Zevsov orao koji nosi Ganimeda do Olimpa samo su neki od motiva čestih kod izrade minđuša.
Jedna od tekovina grčkog nakita jeste i danas veoma voljen detalj na ogrlicama i prstenju - kameja. Ovi mali portreti obrnuto klesani u kamenu pojavili su se Aleksandrom Makedonskim, a na samom početku zakonom je bilo dozvoljena izrada kameja samo sa njegovim likom. Ovakva vrsta nakita se brzo proširila i u Rim, gde su ih žene nosile i u kosi i kao ukras na odeći. Za vreme Konstantina Velikog kameje su gotovo pale u zaborav ali su doživele preporod u Srednjem veku i Viktorijanskom periodu.
Jedna od tekovina grčkog nakita jeste i danas veoma voljen detalj na ogrlicama i prstenju - kameja. Ovi mali portreti obrnuto klesani u kamenu pojavili su se Aleksandrom Makedonskim, a na samom početku zakonom je bilo dozvoljena izrada kameja samo sa njegovim likom. Ovakva vrsta nakita se brzo proširila i u Rim, gde su ih žene nosile i u kosi i kao ukras na odeći. Za vreme Konstantina Velikog kameje su gotovo pale u zaborav ali su doživele preporod u Srednjem veku i Viktorijanskom periodu.
Nakit se prenosio s generacije na generaciju kao deo porodičnog nasleđa, a neretko je nakit ostavljan na svetilištima kao poklon bogovima. Neki od najboljih, najlepših i najvrednijih komada nakita polagani su pored tela pokojnika, a postojao je i običaj izrade nakita za sahrane koji osoba nosi tokom života a zatim i u zagrobni život. Ipak, istraživanja pokazuju da u kasnom helenitičkom periodu dolazi do znatnog smanjenja količine zlata položenog u grobovima što ukazuje na promenu običaja ali i manje bogastvo naroda.
Anđelina Žoli u filmu Aleksandar nosi minđuše inspirisane prepoznatljivim grčkim dizajnom (slika ispod) |
Minđuše iz perioda Stare Grčke, 300. p.n.e |